The curators were probably worried that someone would stumble carelessly up the stairs while looking at the exhibits—could I simply have gone past the first object at the bottom? Number 1, “Formless Veil, curtain …” Must have been attached to the wall just between the entrance and exitus … “My dear colleague …!” and staircase. “… curtain, height 310 cm, width 475 cm.” I must already have seen it in the previous section, wall-high thing. What I’m overlooking, it occurs to me, is what’s essential. Which is the simplest form of analysis. I should actually go back down the gently curving stone stairs. But it’s over. Before me the Anatomical Theatre opens up along a last flat landing. Lights …

Set into the rectangular space is the oval of a gleaming brown wooden balustrade. From here you look down. Someone is whispering. The funnel of the auditorium declines in three narrowing...

• exhibition
• body
• museum
• contemporary art

• subjectification
• feminism
• language
• theatre / drama
• gender
• Shakespeare

Ξένος extraneus του έξω όχι του μέσα (intraneus) όχι της οικίας unheimlich όχι του heim όχι της εστίας της άλλης πλευράς της πόρτας – fores, foreigner όχι υπερβολικά στον ρυθμό, odd όχι κανονικός όχι συνήθης σπάνιος ιδιάζων seltsam παράξενος besherat γενναίος κομψός απρόβλεπτος στραβός verschroben

λοξός αναπάντεχος εξαιρετικός εκπληκτικός

Είναι εκπληκτικό πόσες λέξεις εκφράσεις τρόπους διαφορετικούς έχουμε για να μιλήσουμε για τον παράξενο ξένο τον ausländer τον έξω από τη χώρα και όχι «pays avec nous» όπως λέγαμε κάποτε στη Γαλλία «c’est un pays à moi» για να πούμε κάποιος από το χωριό μου τη γειτονιά μου την περιοχή μου την πατρίδα μου